Luister goed naar me, stelletje snobs: Tony Tafuro is niet het soort kunstenaar dat je verwacht op de gedempte vernissages in Chelsea. Deze geboren New Yorker, afgestudeerd aan Parsons in 2012, baant zich een weg door de verboden gebieden van de hedendaagse kunst met de gecontroleerde kracht van een skateboarder die een ramp aanvalt. Fotograaf geworden schilder, maker van met de hand beschilderde kleding, digitale kunstenaar die zijn werken op de Bitcoin blockchain vastlegt, belichaamt Tafuro deze generatie kunstenaars die weigert zich tot één discipline te laten beperken.
Zijn artistieke parcours onthult een constante: het verkennen van de liminaliteit tussen het reële en het fictieve, tussen documentatie en pure creatie [1]. Van zijn eerste fotografische werken die de skate- en metalondergrond documenteren tot zijn recente uitstapjes in de Bitcoin Ordinals die in april 2024 bij Christie’s zijn verkocht, ontwikkelt Tafuro een visuele taal die put uit de iconografie van de tegencultuur om een persoonlijke en coherente wereld te creëren.
De alchemie van de scheppende vernietiging: Nietzsche en de filosofie van chaos
Het werk van Tony Tafuro vindt zijn filosofische wortels in de nietzscheaanse gedachte van scheppende vernietiging. Deze benadering komt vooral naar voren in zijn serie “Barrier Kult”, waarin hij gemaskerde skaters fotografeert in een esthetiek die zowel satanische rituelen als pure lichamelijke expressie oproept. Zoals Nietzsche stelde in “De geboorte van de tragedie”, ontstaat kunst uit de spanning tussen het apollinische en het dionysische, tussen orde en chaos [2].
Tafuro lijkt deze fundamentele dialectiek geïnternaliseerd te hebben. Zijn werken bewegen voortdurend tussen structuur en destructie, tussen documentaire precisie en gebarenabstractie. In zijn boek “Where Ya’ At”, dat hij omschrijft als “analoge opnames van leven en dood door de echte en digitale wereld”, toont de kunstenaar deze nietzscheaanse wil om de totaliteit van het menselijk bestaan vast te leggen, inclusief zijn donkerste en tegenstrijdigste aspecten.
De invloed van Nietzsche blijkt ook uit de aanpak die Tafuro heeft ontwikkeld ten opzichte van traditionele artistieke waarde. Zijn project “Ordinal Maxi Biz”, gecreëerd in samenwerking met ZK Shark, illustreert perfect deze “waardetransvaluatie” die de Duitse filosoof zo dierbaar was. Door aanmoediging om CryptoPunks te vernietigen om zo wachtplaatsen te verkrijgen, voert Tafuro een radicale kritiek op de gevestigde hiërarchieën in de digitale kunstwereld uit. Deze iconoclastische aanpak doet denken aan het beroemde nietzscheaanse gezegde dat “men chaos in zich moet hebben om een dansende ster te kunnen baren”.
De filosofie van de eeuwige terugkeer vindt een bijzondere weerklank in Tafuro’s artistieke praktijk. Zijn fotografische series herbezoeken obsessief dezelfde thema’s: stedelijk geweld, marginaliteit, groepsrituelen, alsof de kunstenaar de mogelijke variaties van een gegeven motief wil uitputten. Deze dwangmatige herhaling is geen gemakkelijke weg, maar een wil om tot de existentiële fundamenten van zijn onderwerpen door te dringen.
Tafuro’s esthetiek, met zijn hevige contrasten tussen licht en schaduw, zijn onevenwichtige composities en zijn brute kaders, materialiseert deze nietzscheaanse opvatting van kunst als levenskracht die het bestaan kan rechtvaardigen. Elk beeld lijkt deze “wil tot macht” in zich te dragen die lijden in schoonheid verandert, chaos in artistieke vorm. In zijn recente werken, geëxposeerd in de Palo Gallery eind 2022 onder de titel “Sword In Stone” [3], vindt deze filosofie haar meest volmaakte uitdrukking: de intense kleuren en expressieve gebaren getuigen van een existentiële urgentie die elke concessie aan de burgerlijke middelmatigheid weigert.
De architectuur van het vergankelijke: bouwen in instabiliteit
De tweede fundamentele dimensie van Tafuro’s werk betreft een paradoxale architecturale opvatting: hoe bouw je permanentie met vergankelijke materialen? Deze vraag doorkruist zijn hele productie, van zijn eerste fotografische afdrukken tot zijn recente inschrijvingen op de blockchain. De kunstenaar ontwikkelt een benadering die put uit de principes van het deconstructivistisch architectuur terwijl hij die aanpast aan de specificiteiten van hedendaagse kunst.
Zijn fotografische installaties en kunstenaarsboeken functioneren als tijdelijke architecturen, ruimtes die de toeschouwer mentaal en fysiek doorkruist. De serie “Anonymous”, die de manifestaties van de hacktivistische groep documenteert, onthult deze architecturale gevoeligheid: Tafuro beperkt zich niet tot het documenteren van het evenement, hij bouwt een narratieve ruimte waar de maskers van Guy Fawkes de pijlers vormen van een kathedraal van het verzet.
Deze architecturale benadering blijkt ook uit zijn editoriale praktijk. Tafuro heeft meerdere boeken gepubliceerd bij prestigieuze uitgeverijen zoals PowerHouse, maar ook bij onafhankelijke structuren zoals S_U_N_ Editions. Deze redactionele diversiteit toont een fijnzinnig begrip van de verschillende “ruimtes” voor de verspreiding van hedendaagse kunst. Elk boek functioneert als een specifiek gebouw, ontworpen voor een bepaald publiek en context.
De architectuur van Tafuro put uit de codes van wilde stadsontwikkeling en de tijdelijke bezetting van ruimtes. Zijn fotografische composities organiseren de ruimte volgens principes die herinneren aan stedelijke guerrillatactieken: snelle bezetting, maximale impact, verdwijnen. Deze esthetiek van het vergankelijke vindt haar logische voltooiing in zijn digitale werken, ingeschreven op de blockchain, waar technologische permanentie samengaat met de economische instabiliteit van de digitale kunstmarkten.
De architecturale dimensie van zijn werk komt bijzonder naar voren in zijn serie “NYC Gassholes”, waarin hij wrijvingen maakt van de rioolputten van New York. Deze werken transformeren de ondergrondse infrastructuur van de stad tot artistiek materiaal, en onthullen de verborgen schoonheid van stedelijke fundamenten. Met deze eenvoudige maar radicale handeling keert Tafuro de ruimtelijke hiërarchie om: wat onzichtbaar was wordt zichtbaar, wat functioneel was wordt esthetisch.
Zijn recente schilderijen vervolgen deze architecturale logica door te spelen met de overlappende schilderlagen. Als een architect die de structuur van een gebouw onthult, laat Tafuro de verschillende stadia van het maakproces van zijn doeken zien. Deze transparantie van het creatieve proces transformeert elk werk tot een architectonische doorsnede, waarin de temporele lagen van zijn ontwerp zichtbaar worden.
Het territorium van het tussengebied
Tony Tafuro heeft een uniek artistiek territorium gecreëerd door zich te verzetten tegen de vastgestelde grenzen tussen disciplines. Zijn praktijk onthult een diepgaand begrip van de hedendaagse veranderingen in de kunst, waar fotografie in dialoog gaat met schilderkunst, waar vakmanschap blockchain-technologie ontmoet, en waar populaire cultuur de meest veeleisende esthetische reflectie voedt.
De kunstenaar hanteert de codes van de tegencultuur, skateboarden, punk, metal, hacktivisme, niet uit nostalgie of oppervlakkige toe-eigening, maar om de poëtische en politieke lading ervan te onthullen. Zijn fotografische series documenteren deze werelden met de precisie van een etnoloog, maar zijn kadrering en esthetische keuzes onthullen een kunstenaarsvisie die het document in fictie verandert, het getuigenis in creatie.
Deze capaciteit om tussen verschillende esthetische registers te navigeren zonder ooit zijn artistieke samenhang te verliezen, vormt de belangrijkste kracht van Tafuro. Of hij nu werkt op doek, textiel, papier of op blockchain, zijn handschrift is onmiddellijk herkenbaar: die voortdurende spanning tussen controle en loslaten, die ruwe energie gecanaliseerd door een opmerkelijke formele intelligentie.
Zijn recente tentoonstellingen in Tokio en zijn deelname aan de veilingen van Christie’s [4] markeren een nieuwe fase in zijn carrière. Tafuro slaagt in het moeilijke spel om de meest hedendaagse kunst te laten dialogeren met de meest gevestigde instellingen, zonder ooit zijn underground-oorsprong te verloochenen. Deze balanspositie stelt hem in staat een unieke plaats in het huidige artistieke landschap in te nemen.
Het werk van Tony Tafuro confronteert ons met een waarheid: de meest vitale kunst ontstaat altijd aan de randen, in die interstitiële ruimtes waar zekerheden wankelen en experimentatie een noodzaak wordt. Door niet te kiezen tussen traditie en innovatie, tussen ambacht en technologie, tussen elitisme en populaire cultuur, creëert Tafuro een nieuwe vorm van artistieke radicaliteit, perfect afgestemd op de tegenstrijdigheden van onze tijd.
In een kunstwereld die vaak verlamd is door academisme of gratuite provocatie, biedt Tony Tafuro een derde weg: die van de totale kunstenaar die de paradoxen van zijn tijd volledig omarmt om die als grondstof voor zijn creatie te gebruiken. Deze aanpak, tegelijk fris, pragmatisch en visionair, plaatst Tafuro al onder de veelbelovendste stemmen van zijn generatie.
- Jon Feinstein, “Making Sense of Anthony Tafuro’s Brilliantly ‘All-Over-The-Place’ Photography”, Hafny, 2018
- Friedrich Nietzsche, De geboorte van de tragedie, vertaald door Philippe Lacoue-Labarthe, Parijs, Gallimard, 1977
- “Tony Tafuro – Sword In Stone”, Persbericht, Palo Gallery, New York, november 2022
- Nicole Sales Giles, interview met CoinDesk, april 2024, geciteerd in “Waarom Christie’s Eerste Bitcoin Inscriptions Veiling Ertoe Doet”
